میزان شیوع ناهنجاریهای قامتی کودکان و ارتباط آن با فعالیت ورزشی

زمینه و هدف: آیندهی هر جامعه مبتنی بر پویائی، سلامت روانی و جسمانی نوجوانان و جوانان است، به طوری که وجود افراد سالم بزرگترین سرمایه یک جامعه محسوب میشود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع ناهنجاریهای قامتی کودکان و ارتباط آن با فعالیت ورزشی بود. مواد و روشها: تعداد 148 کودک ) 74 پسر و 74 دختر( به صورت تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از خط شاقول، صفحه شطرنجی، جعبه آینه و پرسشنامه خصوصیات فردی مورد بررسی قرار گرفتند. از روش آماری خیدو، فریدمن و ضریب همبستگی اسپیرمن جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردید. نتایج: بین دو وضعیت پوسچر طبیعی و غیرطبیعی کودکان (p≤0.01) تفاوت معنیداری مشاهده شد. همچنین بین تعداد ناهنجاریهای اسکلتی و فعالیت ورزشی کودکان دختر (r=0.355) و پسر (r= 0.369) ارتباط معنیدار وجود داشت. درمورد اولویتبندی ناهنجاریها، نتایج نشان داد که بین رتبه بندی ناهنجاریهای اسکلتی کودکان پسر )01.0≤, p57.130=2X( و همچنین دختر )01.0≤, p614.213=2X( تفاوت معنیداری وجود داشت، به طوری که لوردوز کمری و شست کج بهترتیب در پسران بالاترین و پایینترین میزان شیوع و لوردوز کمری و پشت صاف به ترتیب در دختران بالاترین و پایینترین میزان شیوع را به خود اختصاص دادند. همچنین تنها در بین کودکان دختر بین سن و تعداد ناهنجاریهای اسکلتی ارتباط معنیدار وجود داشت. (r=0.586, p≤0.01) . نتیجه گیری: اکثر کودکان دارای حداقل یک ناهنجاری اسکلتی میباشند که احتمالاً به عواملی چون وراثت، عادتهای غلط روزمره، امکانات و تجهیزات غیراستاندارد و همچنین عدم شرکت در فعالیتهای ورزشی مربوط میباشد که توجه جدی به فراهم کردن زمینههای لازم برای اصلاح ناهنجاریها ضروری به نظر میرسد.